Pustynia Błędowska – sceneria idealna
Pustynia zajmuje powierzchnię 33 km2, czyli jest trochę mniejsza od Będzina. Śledząc początki tego miejsca musimy cofnąć się aż do epoki lodowcowej, ponieważ wtedy kolejne zlodowacenia naniosły na ten teren zwały piasku i żwiru. Jednak to nie lodowce sprawiły, że Polska może szczycić się niespotykaną w tych regionach świata pustynią. Powodem są kopalnie, a właściwie ludzie pracujący przy wydobyciu srebra i ołowiu w XIII w.
Do rozbudowy kopalni trzeba było bardzo dużo drewna do podtrzymywania stropów i umacniania korytarzy. Zaczęła się więc intensywna wycinka rosnących w okolicy lasów. Taka niepohamowana eksploatacja połączona z specyfiką piaskowego gruntu doprowadziła do powstania, a raczej odnowienia pustyni.
Mówiąc o czasach nam bliższych, na początku XX wieku pustynia była dużo większa i służyła za poligon wojskowy. Wtedy łączyła się jeszcze z innymi pustynnymi terenami z okolicy czyli Pustynią Ryczowską, Pustynią Starczynowską i Dziadowskim Morzem. W sumie powierzchnia tych terenów obejmowała około 150 km2. Były nawet plany, żeby pozyskiwać piasek z tego terenu, jednak pokrzyżowała je II wojna światowa.
Po wojnie pustynię zaorano i zaczęto zalesianie jej wierzbą ostrolistną. Spowodowało to znaczne skurczenie się obszarów pustynnych. Z początkiem XXI wieku zaczęto ten proces odwracać i karczować wcześniej posadzone drzewa, aby przywrócić pustyni pierwotny ekosystem.
Przechadzka po piaskach może być do dzisiaj niebezpieczna ze względu na niegdysiejszą obecność poligonu. Czasami na powierzchni pojawiają się artefakty z tamtych czasów, również naboje czy niewypały. Są to zdarzenia jednostkowe i ludzie wbrew ostrzeżeniom odbywają spacery po pustyni. Zdarzają się także miłośnicy motosportu, którzy wykorzystują ten teren do jazdy motocyklami czy samochodami terenowymi. Takie zachowania są jednak ucinane, ponieważ obszar pustyni jest objęty programem Natura 2000.
