Huta Szkła w Zawierciu. Towary z niej sprzedawano w kraju oraz za granicą
Huta szkła w Zawierciu była jednym z największych zakładów przemysłowych w mieście. Produkty wyprodukowane w niej sprzedawano nie tylko w kraju, ale także poza jego granicami. Niestety, problemy finansowe sprawiły, że produkcja została ostatecznie zamknięta w 2018 roku.
Początki produkcji szkła w Zawierciu sięgają lat 70. XIX wieku, kiedy to właściciel majątku ziemskiego Andrzej Chmielewski założył hutę. Produkowała ona flaszki, kufle oraz słoje. Rozwój huty rozpoczął się w 1884 roku, gdy uruchomiono jeden piec donicowy, a właścicielami zakładu została firma Reich i S-ka. Wybudowano hale produkcyjne, magazyny oraz budynki administracyjne. Dla robotników sprowadzonych z Czech i Moraw wybudowano natomiast domy mieszkalne. Wymagano od nich ogromnej siły, gdyż praca była ciężka. Powodowało to u nich wiele chorób.
Od 1888 roku w hucie rozpoczęto produkcję lamp, wazonów, serwisów stołowych. Cechowały się wysoką jakością oraz były bogato zdobione. W 1912 roku zmienił się profil produkcji. Zaczęto wtedy produkować szkło oświetleniowe.
W 1900 roku przedsiębiorstwo przekształcono w Towarzystwo Akcyjne “Fabryki Szkła w Zawierciu”. W okresie I Wojny Światowej huta nie produkowała wyrobów, bo okupanci wywieźli surowce fabryczne i maszyny. Po zakończeniu wojny wznowiono produkcję, która w końcu lat 20. XX wieku wynosiła około 1200-1400 ton. Wytwarzano głównie szkło stołowe, galanteryjne, oświetleniowe i kryształy.
W 1929 roku w Poznaniu odbyła się Powszechna Wystawa Krajowa, na której wyroby zawierciańskiej Huty Szkła zdobyły Wielki Złoty Medal i dyplom honorowy. Fabryka zatrudniała wtedy 700 osób.Wyroby szklane eksportowano do Wielkiej Brytanii, Turcji, próbowano sprzedawać w krajach skandynawskich. Po pokonaniu wielkiego kryzysu gospodarczego w drugiej połowie lat 30. XX wieku zawierciańskie wyroby szklane były eksportowane do Kanady i USA, a przedstawicielstwa handlowe znajdowały się w czterech miastach II Rzeczypospolitej: Lwów, Wilno, Warszawa, Łódź. W latach okupacji niemieckiej Huta Szkła była czynna i utrzymany był ten sam model produkcji.
Po II wojnie światowej Huta Szkła została znacjonalizowana. Produkowano artykuły użytku domowego takie jak szklanki, kieliszki, spodki, popielnice, wazony cukiernicze. W latach 70. XX wieku dokonano modernizacji i automatyzacji huty, co pociągnęło za sobą likwidację przestarzałych urządzeń.
W 1998 roku Hutę Szkła przekształcono z przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną, a w 2009 roku został sprywatyzowany. Niecałe 10 lat później zakończono produkcję w zawierciańskiej hucie szkła. Powodem były ogromne kłopoty finansowe zakładu. Eksponaty z zasobów wzorcowni Huty Szkła zostały kupione od syndyka i trafią do Muzeum w Sosnowcu (Pałac Schoena) oraz Galerii Stara Łaźnia w Zawierciu. Co z budynkami zakładu? Zdaniem syndyka potencjalni inwestorzy nie zamierzają ich ratować. Korzystniejszym dla nich rozwiązaniem jest wyburzenie starych budynków.
