
Jaki skarb skrywa gmina Włodowice?
Jednym z zabytków Włodowic jest XVIII w. kościół pw. św. Bartłomieja. Budynek został wzniesiony w stylu polskiego baroku. Co w niej niezwykłego? Jak na przestrzeni lat zmienił się wygląd świątyni?
Obecnie wnętrze kościoła jest zdobione przez 7 barokowych ołtarzy, dwukondygnacyjny ołtarz główny. Jednak współczesny wygląd jest konsekwencją dawnych działań. Gmina Włodowice posiada długą i bogatą tradycję chrześcijańską. Dowodzą tego odnotowane fakty związane z jej sakralną historią. Zanim przejdziemy do opisu kościoła pw. św. Bartłomiej, warto poświęcić im trochę uwagi.
Pierwsze odnotowane informacje mówią o kościele spalonym podczas najazdu tatarskiego w 1241 r. Skądinąd wiemy, że był on zbudowany z modrzewia, a po zniszczeniu został odbudowany w 1305 r. – czytamy w Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja we Włodowicach.
Dalsze wzmianki o parafii we Włodowicach przynosi nam rejestr świętopietrza – zwanego też „denarem świętego Piotra”, czy po prostu podatku wnoszonego na rzecz papiestwa. W 1373 r. Włodowice należały do dekanatu lelowskiego, zasługę utworzenia parafii przypisuje się Kazimierzowi Wielkiemu, Królowi Polski. Na przestrzeni swoich rządów dokonywał on fundacji kościołów, w tym tego we Włodowicach.
W wiekach XV i XVI parafia we Włodowicach rozciągała się także na okoliczne wioski.
W połowie XV wieku do parafii włodowickiej należały następujące wioski: Podleszany (dzisiaj nie istnieje), Góra (obecnie Góra Włodowska), Zdów, Parkoszowice, Rudniki i Zagorany (już w XVI wieku nieistniejące). Czytamy w: Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja we Włodowicach, po czym autor dodaje:
W wieku XVI do parafii należały jeszcze wioski: Kotowice, Zetkowice (dzisiaj Rzędkowice) oraz Mandolice (zwane w XVII w. Nadolicami, dziś już nieistniejące). (…) osady: Dębina, Gruchla i Grdanka (przestała istnieć w drugiej połowie XVII wieku).
Reformatorskie prądy dotarły do Włodowic w XVI w. Nową religią w mieście stał się arianizm. Przynieśli ją: Jadwiga z Kościeleckich Bonarowa oraz jej synowie. Byli to Seweryn i Fryderyk Bonarowie. Sprawili oni, że kościół został zamieniony w 1571 r. w ariański zbór. Z inicjatywy Fryderyka Bonera we Włodowicach został osadzony: Jakub Sylwiusz.
Nowa wiara, protestantyzm, nie utrzymała się we Włodowicach zbyt długo. Mikołaj Firlej, syn Jana Firleja i Zofii Boner, sprawił, że wiele parafii, w tym parafia we Włodowicach, powróciły na łono Kościoła katolickiego. Skutkiem jego działań zostały objęte również parafie: kromołowską, ogrodzieniecką, bydlińską – czytamy w: Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja we Włodowicach.
W roku 1629 poświęcono nowy kościół drewniany pod wezwaniem św. Bartłomieja, Apostoła, który w czasie „potopu” szwedzkiego zostaje zniszczony, a następnie staraniem mieszkańców przywrócony do użyteczności – czytamy na stronie Parafii św. Bartłomieja Apostoła we Włodowicach.
Zbudowana z drewna świątynia, jak nietrudno się domyślić, nie była zbyt trwała. Dlatego też uległ zniszczeniu także a powodu upływu czasu. Spowodowało to, że biskup Kazimierz Łubiński, w 1701 r., podjął decyzję o budowie nowej świątyni. Fundatorem inwestycji został ks. Marian Kępski, proboszcz, prałat i kustosz w kolegiacie w Pilicy. Kamień węgielny został złożony pod budowę kościoła 17 kwietnia 1701 r.
Kościół od fundamentów postawiony został z kamienia i pokryty dachówką w 1703 r. Konsekrował go pod wezwaniem św. Bartłomieja ks. Michał Szembek, biskup pafneński, sufragan i dziekan krakowski – czytamy w: Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja we Włodowicach.
Budowa kościoła trwała kilkadziesiąt lat. Czas ten musiał ulec wydłużeniu na skutek np. zdarzeń losowych. W 1772 r. w budynek kościoła uderzył piorun. Uszkodził on korpus świątyni oraz kopułę wieży – czytamy w: Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja we Włodowicach.
Kościół, jak wspomnieliśmy, budowany był przez kilka dziesięcioleci. Pod koniec XIX w. nabrał już poważnych i finalnych kształtów. O jego stanu jego bogatego wyposażenia informuje dokument wizytacyjny z 1782 r. Czytamy w nim:
Ówczesny kościół i wieża kryta była gontem, na wieży znajdowały się dwa dzwony i zegar. Wnętrze kościoła było malowane, wyłożone kamienną posadzką z ławkami. W części centralnej nawy, między ławkami położona była kamienna płyta z wejściem do podziemi. Świątynia mieściła w sobie osiem ołtarzy. Ołtarz główny (1), jak i pozostałe były bogato zdobione, malowane mensy i kamienne stopnie. I tak, w ołtarzu głównym umieszczony był obraz przedstawiający Pana Jezusa Miłosiernego (…). W ołtarzu bocznym (2), mieszczącym się po lewej stronie, umieszczony był obraz z wizerunkiem św. Anny Samotrzeciej z posrebrzaną sukienką. Po lewej stronie nawy we wnękach usytuowane były trzy ołtarze. Jako pierwszy ołtarz św. Wawrzyńca (3), następnie ołtarz św. Antoniego (5), a przy chórze ołtarz św. Krzyża (7). W ołtarzu bocznym, po prawej stronie umieszczony był, obraz przedstawiający Zwiastowanie Pańskie (8), również z posrebrzaną sukienką, jak w przypadku obrazu św. Anny. Idąc od ołtarza, po prawej stronie znajdował się ołtarz św. Józefa, dalej ołtarz św. Walentego (9). Między ołtarzem św. Walentego i św. Józefa usytuowany był konfesjonał (10). Natomiast pomiędzy ołtarzem św. Wawrzyńca i św. Antoniego stała, snycersiej roboty pięknie malowana, posrebrzana i pozłacana ambona (4). Pomiędzy ołtarzem św. Antoniego i św. Krzyża znajdowała się marmurowa chrzcielnica z drewnianą pokrywą (6). Na chórze były umieszczone 10-głosowe organy (8). Z prezbiterium wychodziło się do obszernej zakrystii wyposażonej w drewniane meble ze skarbczykiem (13) – czytamy w: Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja we Włodowicach.
Kiedy proboszczem we Włodowicach został k. Jan Opara, przystąpiono do dalszych prac remontowo-budowlanych. W ich wyniku w latach 1898-1911 odremontowano zakrystie, dobudowano kaplicę i podwyższono wieżę. Wykonano wiele prac. Wymieńmy niektóre z nich: budowla została otynkowana, plac przykościelny został powiększony – czytamy w: Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja we Włodowicach. Dodatkowo bryłę kościoła powiększono o kapicę Pana Jezusa Ukrzyżowanego, zakrystię z przedsionkiem i składzik. W podobnym okresie podwyższono czworoboczną wieżę z kruchtą w przyziemiu. Z kolei pod posadzką kościoła umiejscowiono grobową kryptę. – informuje „Życie mieszkańców gminy Włodowice na starych fotografiach”.
Budynek kościoła został w 1948 r. wpisany do rejestru zabytków. Zawdzięcza to m.in.:
- Dwukondygnacyjnemu ołtarzowi głównemu z XVIII w.
- Drewnianemu chórowi zdobionemu przez malowidła scen z Nowego Testamentu
- Barokowym obrazom i rzeźbom
- Kielichowi z XVI w.
- Relikwiarzowi z XVII w.
- Ornatom z XVII i XVIII w.
na podst.
ks. M. Wnuk, „Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja we Włodowicach”, Sopot 2008.
”Życie mieszkańców gminy Włodowice na starych gotografiach”, Urząd Gminy Włodowice, Katowice 2020.
fot. fotopolska.pl
Krzysztof A. Kluza
Jeden komentarz