Chłopiec ciągnie dziewczynkę za warkocz — końskie zaloty czy naruszenie nietykalności cielesnej? #PoradyPrawne

Nietykalność cielesna, obok wolności, czci czy wizerunku, jest jednym z dóbr osobistych chronionych prawnie, o czym mówi m.in. art. 23 Kodeksu cywilnego. Naruszenie jej stanowi w świetle przepisów prawa karnego występek, którego popełnienie jest zagrożone karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku.

W art. 217 Kodeksu karnego ustawodawca określił, że każde zachowanie polegające na uderzeniu lub naruszeniu czyjejś nietykalności cielesnej w inny sposób, jest zachowaniem niepożądanym i powinno zostać ukarane. Wskazuje się, że przez „inne sposoby naruszenia nietykalności cielesnej” należy rozumieć, chociażby szarpanie za ubranie czy włosy, szturchanie, spoliczkowanie, uderzenie kogoś jakimś przedmiotem, przytrzymanie czy podstawienie nogi. Sąd Apelacyjny w Białymstoku, w wyroku z dnia 9 sierpnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 137/12, wskazał, że naruszeniem nietykalności cielesnej są „wszystkie czynności oddziałujące na ciało innej osoby, które nie są  przez nią akceptowane”. Osoba, której cielesność zostaje naruszona, nie musi odczuwać z tego powodu bólu, choć w wielu sytuacjach działania te powodują znaczny dyskomfort ofiary. Czyn ten może dotknąć sfery godności, sprawić, że pokrzywdzony poczuje się poniżony, że dozna krzywdy psychicznej. Gdyby naruszenie wywołało wyzywające zachowanie ze strony pokrzywdzonego lub gdyby pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.

Czyn ten ścigany jest z oskarżenia prywatnego. Zgodnie z art. 434 Kodeksu postępowania karnego akt taki powinien zawierać oznaczenie osoby oskarżonego, zarzucany mu czyn oraz wskazanie dowodów, na których opiera się oskarżenie. Nie ma tu przymusu adwokacko-radcowskiego (jak przy oskarżeniach subsydiarnych), a więc każdy poszkodowany może sporządzić taki akt samodzielnie.

O nietykalności cielesnej bardzo często słyszymy w kontekście naruszenia nietykalności cielesnej policjanta czy innego funkcjonariusza publicznego. Wówczas czyn taki będzie ścigany na podstawie art. 222 Kodeksu karnego, zgodnie z którym, jeśli funkcjonariusz publiczny lub inna osoba przybrana mu do pomocy podczas, lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych doświadczy naruszenia swej nietykalności, sprawca takiego działania będzie podlegał karze grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 3.

Zadanie finansowane ze środków dotacji celowej budżetu państwa otrzymanych Powiatu Zawierciańskiego.